Τότε που… – Όπως ένα μυθιστόρημα

Η οικογένεια συνέχιζε τη ζωή της στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο, κανείς δεν γνώριζε από ποιο μέρος κρατούσαν. Κάποιες γιαγιάδες που είχαν έρθει κι αυτές μικρά κοριτσάκια δεν θυμούνταν πολλά πράγματα. Είχα ακούσει για δύο νησιά, ακόμη και για την Πελοπόννησο. Και, ενώ τα χρόνια κυλούσαν, δεν ασχολήθηκε κανείς για τις ρίζες του, γεγονός που με έκανε κάποτε να θυμώσω. Αποφάσισα να το πάρω πάνω μου. Άρχισα να ρωτώ και να καταγράφω.

Ψάχνοντας βρήκα αξιόλογα πρόσωπα μέσα στην οικογένεια, αλλά και δίπλα σε αυτήν λόγω συγγενείας ή διάφορων γάμων. Πάντα όμως διέκρινα μια διάχυτη μυστικοπάθεια. Τα βήματα μου πήγαιναν αργά, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω κάποια θολά σημεία, τότε που…