Το πεπρωμένο μύριζε ορχιδέα ή πράγματα μικρά

Η Αρετή, γυναίκα με ιδιαίτερη καλλιέργεια, στα πενήντα δυο της τολμά να κάνει την “επανάστασή” της. Φεύγει μακριά από το “οικείο” περιβάλλον της, σε άγνωστο γι’ αυτήν τόπο, και αποφασίζει να παλέψει με τον εαυτό της, όσο γίνεται, πιο μόνη. Προστατευμένη και οπλισμένη με την έως τώρα εμπειρία της, θεωρεί πως μπορεί να θωρακίσει τον εαυτό της με επιτυχία σε ό,τι ενδέχεται να τη βλάψει και να την κάνει ευάλωτη στα γύρω ερεθίσματα και δρώμενα. Ξεχνά όμως πως μέσα της κουβαλάει “τη γυναίκα”, “τη μάνα”, “τη ζωντανή, ευαίσθητη και σχεδόν εύθραυστη Αρετή”.

Ο Ανδρέας, δημοσιογράφος με πνευματικές και επαγγελματικές ανησυχίες θα τη ζεστάνει φιλικά τον πρώτο καιρό…
Ο γιατρός Μηνάς, με τον κτητικό έρωτα που της προσφέρει, τον αλαζονικό, εγωιστικό και δύστροπο χαρακτήρα του, θα την αποπροσανατολίσει από τη γλυκιά σιγουριά της μοναξιάς της και στο τέλος θα της κλονίσει και την εμπιστοσύνη στον εαυτό της.

Ο νεαρός Αλέξανδρος με τον οποίο τυχαία συγκατοικεί, θα μοιραστεί μαζί της τα πιο δυνατά, όμορφα, πικρά και γλυκά συναισθήματα που χαρίζει η ζωή σε ανθρώπους που αγαπούν την ομορφιά και τη σέβονται. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)