Το παρεκκλήσιο της ακραίας εμπειρίας – Συνοπτική ιστορία του στροβοσκοπικού φωτός και της ονειρομηχανής

Εκτεινόμενα πεδία χρωματιστών μοτίβων που ξεδιπλώνονται σε ολόκληρο το οπτικό πεδίο, 360ο μοίρες παραισθητικού οράματος όπου εμφανίζονται αστερισμοί εικόνων. Περίτεχνες γεωμετρικές κατασκευές απίστευτης ομορφιάς συντίθενται λίγο-λίγο από ένα πολυδιάστατο μωσαϊκό σε ζωντανές φωτεινές σφαίρες σας τις μαντάλες του μυστικισμού της Ανατολής ή διαλύονται στιγμιαία σε φαινομενικά εξατομικευμένες εικόνες και πανίσχυρα δραματικές σκηνές σαν ζωηρόχρωμα όνειρα. Οι πρόγονοί μας είδαν τα πλάσματα των αστερισμών στην φαινομενικά ανοργάνωτη κατανομή των αστεριών. Έχει αποδειχτεί πειραματικά μέσα από τη θέαση τυχαίων λευκών στιγμάτων σε μια οθόνη ότι ο άνθρωπος τείνει να βρίσκει μορφώματα και εικόνες εκεί όπου αντικειμενικά δεν υπάρχει ούτε τα μεν ούτε τα δε: αυτό που βλέπει το έχουν διαμορφώσει οι νοητικές του διεργασίες. Οι ρυθμοί άλφα, περίπου 13 ανά δευτερόλεπτο, είναι οι δικές μας ταχύτητες σάρωσης που ενδέχεται να ποικίλλουν από άτομο σε άτομο ή ανάλογα με την ηλικία και ίσως την κουλτούρα. Είναι ισχυρότερες όταν ο εγκέφαλος δεν είναι κατειλημμένος από κάτι άλλο, αλλά αναζητά μορφώματα μπορεί να είναι ηχητικά, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του ήχου, ή οπτικά, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός. Ο ρυθμικός ήχος, οι κινηματογραφικές ταινίες και η τηλεόραση επιβάλλουν εξωγενείς ρυθμούς στον νου, μεταβάλλοντας τα εγκεφαλικά κύματα, τα οποία θα ήταν ειδάλλως εξίσου εξατομικευμένα όσο και τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα, τουλάχιστον.
Είναι απολύτως δυνατόν οι καταγραφές του ηλεκτρικού εγκεφαλογράφου μιας γενιάς τηλεθεατών να είναι παρόμοια, ακόμη και ταυτόσημη.