Ο Γεώργιος Βιζυηνός θεωρείται ο πατέρας του ελληνικού διηγήματος. Είχε την ικανότητα να παρατηρεί προσεκτικά τους ανθρώπους, να μελετά σε βάθος τον χαρακτήρα τους και να κάνει μια ξεχωριστή ψυχολογική ανάλυση που εντυπωσιάζει ακόμη και στις μέρες μας. Η αφήγησή του, σε γλώσσα καθαρεύουσα, είναι ιδιαίτερα ζωντανή και καλοδουλεμένη, ενώ επιλέγοντας τη δημοτική για τους διαλόγους του, τους κάνει ρεαλιστικούς και περισσότερο παραστατικούς.
Το Αμάρτημα της Μητρός μου είναι ένα αυτοβιογραφικό οικογενειακό δράμα με δύο βασικά πρόσωπα: τον αφηγητή και τη μητέρα του. Η ιστορία ξεκινά με τη μάνα και την άρρωστη κόρη της, την Αννιώ, η οποία λόγω της ασθένειάς της έχει αποσπάσει την ολοκληρωτική προσοχή της μητέρας, με αποτέλεσμα τα τρία αδέρφια της να νιώθουν παραμελημένα. Όταν η Αννιώ πεθαίνει, η μάνα τους υιοθετεί μια ψυχοκόρη, που τη φροντίζει σαν να είναι δικό της παιδί, χαρίζοντάς της όλη της τη στοργή. Όταν την παντρεύει, υιοθετεί ακόμη ένα κοριτσάκι, πράγμα που προκαλεί τις έντονες διαμαρτυρίες των γιων της. Στην επιμονή τους, η μάνα υποκύπτει και τους αποκαλύπτει όλη την αλήθεια για το τρομερό μυστικό της…
