Τεχνητά όνειρα – Ποιήματα

Η φωνή σου

Δεν θέλω να σε τρομάξω. Όμως η φωνή σου
τόσο παράξενη και τόσο βραχνή, που ακούγεται
σα δίσκος γραμμοφώνου πειραγμένος.
Οι λέξεις σου σπασμένες και σαν από ξένη γλώσσα.
Κοίτα, αλλιώς μας μιλούσες το καλοκαίρι.
Τραγουδούσες και ζέσταινες το παγωμένο φεγγάρι
και η ζωή σου χορδή τεντωμένη.
Η φωνή σου καταρράχτης από φως και ροδοπέταλα
πάνω στον κόσμο που συνέχεια σκοτεινιάζει.