Στης ρίμας το φτερό, στου λόγου την ανέμη –

Επίλογος,
άλλη μια λέξη για το τέλος
που αναπόφευκτα φθάνει κάποτε,
μόνο να κρατήσουμε την γλυκιά γεύση
από την διαδρομή, τις εικόνες
και τις μυρωδιές που μας άφησαν!
Άλλοτε τρυφερές
και άλλοτε σκληρές όπως συμβαίνει
και με την ζωή μας!
Άμποτε, να γίνει η ψυχή μας
πιο ανάλαφρη, πιο συμπονετική
για τις αδικίες του κόσμου!