Σκοτάδι –

“Όλοι θέλουμε να ξυπνήσουμε
αλλά κανείς δεν ανοίγει πρώτος
τα μάτια”

Το “Σκοτάδι” είναι η ιστορία ενός αφηγητή ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με το πιο ένοχο μυστικό του κι επιλέγει να γίνει κάποιος άλλος. Εναλλάσσοντας μεταξύ πρόζας, ποίησης κι αφορισμών, ακολουθούμε τη φωνή του και την πορεία της μεταμόρφωσης του μέσα από αληθινά γεγονότα και ψευδαισθήσεις, ενώ προσπαθούμε να κατανοήσουμε ποιος (ή τι) πραγματικά είναι.

XLVII

Για να ξυπνήσει η Αλίκη
έπρεπε πρώτα να καταλάβει.

Πως όλοι οι εχθροί της
οι επικριτές της
δεν ήταν παρά τραπουλόχαρτα.

XIII

Θυμάμαι, όσο μπορεί κανείς να θυμηθεί, όταν μία εξόρμηση μπορούσε να καταλήξει σε περιπέτεια. Όταν καινούργιες γνωριμίες άλλαζαν τη ζωή σου. Όταν ένα απόγευμα στη φύση φανέρωνε τα βαθύτερα μυστικά του σύμπαντος. Όταν δεν είχες παρά να κοιτάξεις τον νυχτερινό ουρανό για να μάθεις.
Επιστρέφοντας από ταξίδι, έφερνες πίσω κι ένα νέο πεπρωμένο. Οι αλήθειες ήταν σκορπισμένες σε όλη την οικουμένη: Κάτω από δροσερά δέντρα, μέσα σε σκοτεινές σπηλιές, απάνω σε κορφές βουνών· ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου, κρυμμένες στη σκηνή μιας ταινίας, μαγικά συνδεδεμένες μ’ ένα κομμάτι μουσικής.
Κάθε αλήθεια, μια ευκαιρία για αναγέννηση.
Κάθε αναγέννηση, ένα νόημα στη ζωή.
Νόημα για το οποίο άξιζε να πεθάνεις.
Νόημα για το οποίο άξιζε να ζήσεις.
Μέσα σ’ ένα βράδυ χάθηκαν όλα; Πολλές φορές έτσι μου φαίνεται. Λες και πέσαμε για ύπνο θυμωμένοι, και το επόμενο πρωί τα πάντα είχαν εξαφανιστεί.
Σήμερα ούτε που μπαίνουμε στον κόπο να ψάξουμε για θησαυρούς. Είμαστε βέβαιοι πως δεν υπάρχουν.