Ροδάνθη – Της μοίρας μου καμώματα

Με λένε Ροδάνθη και είμαι καλά. Έτσι δε λέμε όλοι εμείς που έχουμε ταμπουρωθεί σε μια ζωή ρουτίνας, τάξης και ασφάλειας, χωρίς πάθη και χωρίς εκπλήξεις;

Με λένε Ροδάνθη κι είμαι είκοσι εννιά χρονών. Δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω καν σχέση. Δεν έχω παιδιά, ούτε σκύλο, ούτε γάτα. Δεν έχω δεσμεύσεις και δεν έχω υποχρεώσεις. Με μια λέξη είμαι ελεύθερη! Μια όμορφη λέξη που χρησιμοποιούν όσοι είναι μόνοι, σαν αστραφτερή διαφήμιση για οδοντόκρεμα, για να καλύψουν τις νύχτες δίχως τέλος, μ’ έναν κουβά παγωτό στο χέρι για να ζεστάνει την καρδιά τους.

Τι “κακό” θα μπορούσε να μου συμβεί;

Μια μοιραία συνάντηση, μια μοιραία πτώση, και ο τακτοποιημένος, κενός μου κόσμος θα γυρίσει ανάποδα.

Ένας Θεός ξέρει που θα με οδηγήσει μια ατελείωτη σειρά από φαινομενικά αναπάντεχες συμπτώσεις.

Ένας Θεός; Όχι! Μάλλον τρεις Μοίρες, που σαν παιχνιδιάρες γάτες, αποφάσισαν να κάνουνε κουβάρι το νήμα της δικής μου ζωής!