Οι Γενναίοι του 1955

…Ήταν αυτός ο λαός που θριάμβευσε, ήταν τα παιδιά μας των δεκαέξι, των
δεκαοχτώ, των είκοσι και είκοσι δύο ετών, που ανέβηκαν με θάρρος τα
σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην αγχόνη, ήταν οι αντάρτες μας, που
δημιούργησαν το θρύλο των παλληκαριών του βουνού, που. αψήφησαν
οποιοδήποτε κίνδυνο, και από τα βουνά που πολεμούσαν μετέδωσαν το
μήνυμα του θριάμβου, του ενθουσιασμού…
…Ήταν αυτός ο λαός που πολέμησε, υπέφερε και χαιρόταν τις νίκες. Ήταν
αυτός ο λαός που έγραψε με το αίμα του τις ωραιότερες και ηρωικότερες
σελίδες της νεώτερης Κυπριακής Ιστορίας. Ήταν αυτός ο λαός που για
πρώτη φορά αποφάσισε να πάρει στα χέρια του το μέλλον της πατρίδας και
να γράψει την ιστορία του ο ίδιος. Σε αυτόν τον λαό οφείλεται ο θρίαμβος
των ετών 1955-1959…

Φυσάει βοριάς,
το πεύκο ξεριζώνεται απτον σίφουνα,
σκίζονται οι πέτρες,
κατρακυλάει το βουνό σαν το χαρτί
πανεμοδέρνεται στον άνεμο.

Πήρε φωτιά ο ήλιος,
πήρε φωτιά η γη,
βροντάει απάκρη σάκρη
ο κεραυνός γρατσούνισε τον ουρανό.

Ένα παλληκάρι αγωνίζεται για τη Λευτεριά.
Ένα παλληκάρι ξεψυχάει για τη Λευτεριά.
Ένα παλληκάρι αθάνατο πεθαίνει για τη Λευτεριά.
Δήμος Χατζημιλτής