Ο μαύρος κύκνος – Χρονικά έρωτα και απώλειας

Black on flat water past the jonquil lawns
Riding, the black swan draws
A private chaos warbling in its wake,
Assuming, like a fourth dimension, splendor
That calls the child with white ideas of swans
Nearer to that green lake
Where every paradox means wonder.


Μαύρος σ’ακύμαντα νερά τραβώντας πέρα απ’το γρασίδι
Με τα μανουσάκια, ο μαύρος κύκνος σέρνει
Ένα ιδιωτικό χάος κελαρυστά στο πέρασμά του,
Φορώντας, σαν τέταρτη διάσταση, μεγαλείο
Τέτοιο που τραβά το παιδί με λευκές ιδέες κύκνων
Πιο κοντά σε αυτήν την πράσινη λίμνη
Όπου κάθε παράδοξο σημαίνει θαύμα.