Ο αλάνθαστος κυνηγός – ήτοι ο οδηγός του κυνηγέτου

ΠΕΡΙΕΧΩΝ την χρήσιν του όπλου, τα της ριπής, την πτήσιν των πτηνών, την κυνοτροφικήν κτλ.
Ανατύπωση της σπανιότατης έκδοσης του 1871.

Μετάφραση, πρόλογος (ιστορία της θήρας), επίμετρο (ελληνικό νομοσχέδιο περί θήρας, 1871): Ι.Α. Μοσχοννήσιος.

“Πλείστα όσα περί ριπής συγγράματα υπάρχουσιν (ων τα πλείστα, ει μη πάντα, ανέγνων), και όμως τα περί ριπής δεν εξετέθησαν κατ’ εμέ, ως έδει, βασιμώς.

Εν τω πονηματίω τούτω προσεπάθησα να πραγματευθώ βασίμως τα περί θήρας, να εκθέσω καθαρώς τας αρχάς τας διεπούσας την ριπήν, και να ποδηγετήσω, ιν’ ούτως είπω, κατά βήμα τους αναγνώστας μου εις τα πλήρη της τέχνης ταύτης κατάληψιν. Ελπίζω ότι θα τους διδάξω να βάλλωσι μετά βεβαιότητος αλανθάστου τα ταχύτατα των πτήνων, και διορθών τας ελλείψεις των αδεξίων, θα τους καταστήσω εξαιρέτους κυνηγούς.

Εκ προθέσεως δεν επραγματεύθην τα περί θήρας των αγρίων πτηνών, ουχί διοτί δεν είμαι εξωκειωμένος εις το είδος τούτο της θήρας, ως και προς παν άλλο, γινόμενον δια κυνός και όπλου, αλλά διότι ίνα πραγματευθώ προσφόρως το αντικείμενον τούτω, έπρεπε να γράψω τόμον ολόκληρον. Άλλως τε εξεδόθη εσχάτως πραγματεία πληρέστατα εξειργασμένη, επιγραφομένη δε “o κυνηγός αγρίων πτηνών” (Le chasseur d’oisaux sauvages). Άσκοπον λοιπόν θα ήτο να γράψω ενταύθα περί τούτου.

Από παιδός εσυνείθισα να φέρω όπλον και να θηρεύω εις διαφόρους του κράτους τόπους, εις χώρας, όπου τα θηράματα, ανηλεώς καταδιωκόμενα, είναι όλως άγρια.

Προσφέρω λοιπόν σήμερον εις το κοινόν τ’ αποτελέσματα της εμής πείρας υπό τον τα μάλιστα συνεπτυγμένον τύπον, ον ηδυνάμην να δώσω εις ύφος απλούν και ευνόητον.

Όλος ιδικός σας
Marksman”