ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

Η θέση που διαπραγματεύομαι είναι η εξής:
– Υπόθεση Εργασίας:
Α. Αν ο μεταμοντερνισμός αποτελεί ένα πεδίο συνδιαλλαγής όχι μόνο διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων, αλλά και της δυναμικής τους.
Β. Αν η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να είναι η αναπόφευκτη εξύφανση στοιχείων ομογενοποίησης των διαφορετικών πολιτισμικών καταγωγών των σύγχρονων κοινωνικών υποκειμένων.
– Αποδεικτέο:
Γ. Τότε η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε το μεταμοντερνικό γίγνεσθαι ως τροχοπέδη εξομάλυνσης των βίαιων τάσεων της παγκοσμιοποιητικής ομογενοποίησης, δίνει μια ισχυρή πιθανότητα αποφυγής συγκρούσεων και ελαχιστοποίησης της εξουθένωσης της ειδικής ταυτότητας των μικρών κοινωνικών υποομάδων που συνευρίσκονται στη χοάνη των μεγάλων αστικών υποδοχέων. Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζω τη δυνατότητα χρήσης του μεταμοντερνικού γίγνεσθαι μέσα στα ίδια τα παιδαγωγικά προγράμματα βασικής σπουδής, η οποία καλείται να απολέσει το πρότερο διαφωτιστικό της ordino και να επιστρατεύσει νέα πολυσυλλεκτικά εργαλεία. Εργαλεία όχι πλέον νοησιοκρατικά, αλλά αισθησιοκρατικά, καθώς ο μεταμοντερνισμός συμπορεύεται με την ανάπτυξη του οπτικού πολιτισμού. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)