Μάσκες –

Συνεχή ερωτήματα που γυρεύουν εναγωνίως απαντήσεις· ερωτήματα γύρω από το εκάστοτε κέντρο του κόσμου μας, γύρω απ’ ό,τι υψώσαμε στο βάθρο της καθημερινότητάς μας.

Η Αναστασία Μήτσου, με τις “Μάσκες”, αποκαλύπτει το βάθος της απλότητας και εξοστρακίζει το κατασκευασμένο με όχημα τις λέξεις.


Υποταγής Ανακύκλωση

Αυτή τη φορά, πίστεψέ το, δε σφάζει το βαμπάκι.
Λεπίδι αστραφτερό πέφτει σε λαιμούς λευκών περιστεριών.
Φτιάχνονται τέτοια και από μάλαμα
προς πρόσκληση εκλαμψίας σε τολμηρά πετάγματα
και ο φόβος μονολογεί:
Τι να τα κάνεις τα κατάλευκα φτερά
σαν σου τα δένουν με ματωμένο σχοινί σφαγέα;
Καλύτερα σε κλουβί φακίρη μάγου
παρά κάτω από αστραφτερό μαλαματένιο λεπίδι.

Έτσι η ζωή -τραπουλόχαρτα σε μανίκι ζογκλέρ-
παίζεται προσημειωμένη σε φθηνά θεάματα
και ο φόβος μονολογεί:
Τι να την κάνεις τη ζωή την ετοιμοπόλεμη
σαν σου τάζουν πως μόνο άοπλος θα σωθείς;