Γυάλινες ραφές –

ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΡΑΦΕΣ


Ήρθες σαν Πρωτοχρονιά.
Τάισες με ευχές τις επιθυμίες μου
κέντησες με κορδέλες το δέρμα μου
κι έγιναν τα κύτταρά μου δώρα ηδονής.

Μάζεψες με βελούδινα δάχτυλα τα υγρά ίχνη
και μου ‘κλεισες τα χείλη με αφρό κρασιού.
Πάνω σε μαλακά με ακούμπησες
τυλίχτηκες με τα μαλλιά μου
και μπήκες κάτω από το δέρμα.
Είπες θα μείνω εδώ, είναι καυτά
κι εγώ, το θέλω να καώ.

Έμεινα άηχη να σ’ αναπνέω
συνδέοντας τις ραφές μου με γυάλινη κλωστή.
Αν με σπάσεις, θα ματώσεις.