Ένοικος – [Μια θητεία]

Η νύχτα των στρατηγών, Ι

Παράξενη παρέα, οι Έξι. Καθένας τους και μια Κεντρική Επιτροπή. Καθένας τους κι ένα Ψευδοκράτος των Αθηνών. Καθένας τους και μία Επικράτεια των Σημείων. Καθένας τους και μία Ιστορία της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Καθένας τους μία Πτήση και μία Πτώση. Παράξενη παρέα, οι Έξι. Τους βλέπαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, μια σταλιά κρύπτη ήταν ο Ένοικος) και τους ακούγαμε (δεν ήταν δα δύσκολο, από τις έντεκα τη νύχτα και μετά ωρύονταν όλοι μαζί και ταυτοχρόνως όπως στα σιμουλτανέ ποιήματα των ντανταϊστών), αν και ενίοτε ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι έλεγαν διότι, πρώτον: συνήθως μιλούσαν όλοι μαζί, και δεύτερον: όταν δεν μιλούσαν όλοι μαζί αλλά μία ο ένας μία ο άλλος μία ο τρίτος, και λοιπά, ήταν σαν να μην συνεχίζουν ο ένας την κουβέντα του άλλου, να μην απαντά έστω ο ένας στον προβληματισμό ή το επιχείρημα του άλλου, αλλά ο καθένας να ξετυλίγει μια σερπαντίνα συλλογισμών που δεν έμοιαζαν να διατηρούν αγαστές σχέσεις με τη λεγόμενη πραγματική πραγματικότητα αλά να ίπτανται σαν ελικόπτερα ή να μετεωρίζονται σαν χόβερκραφτ – κάτι σαν να μιλάει ο Samuel Beckett με τον Lewis Carroll, ενώ τους ηχογραφεί/μελοποιεί ο Frank Zappa και τους ζωγραφίζει ο Yves Tanguy.

[…]