Η περίοδος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 αποτελεί αναμφίβολα το ενδοξότερο κεφάλαιο της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας. Ένα κεφάλαιο με πολλές πτυχές, που δεν γράφτηκε με χρυσό μελάνι, αλλά με το άλικο χρώμα του αίματος των αγωνιστών μας.
Δεκάδες πεσόντες στα πεδία των μαχών, εννέα στις αγχόνες, έξι σε ολοκαυτώματα, αλλά και 14 αγωνιστές νεκροί μέσα στα μπουντρούμια των αποικιοκρατικών αρχών, μετά από αρρωστημένα βασανιστήρια.
Σε αυτούς τους 14 άνδρες είναι αφιερωμένο το συγκεκριμένο βιβλίο.
Δεκατέσσερις νέοι, που όχι μόνο έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, αλλά και βίωσαν έναν αργό, απάνθρωπο και βασανιστικό θάνατο.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να ακολουθήσει νοερά τις τελευταίες τους στιγμές και να αντικρίσει γυμνή την αλήθεια της φρίκης που έζησαν.
Δεν πρόκειται για μια απλή παράθεση ειπωμένων ιστορικών γεγονότων, αλλά για μια παρουσίαση άγνωστων μέχρι σήμερα στοιχείων, πληροφοριών και φωτογραφικών ντοκουμέντων, που έφερε στην επιφάνεια μία επίπονη διετής δημοσιογραφική έρευνα μέσα από πρωτογενείς πηγές, στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Η ερευνητική διείσδυση σε αυτό το κομμάτι του κυπριακού παρελθόντος, πέραν της συνδρομής που ενδεχομένως θα προσφέρει στον ιστορικό του μέλλοντος, έρχεται να αγγίξει ευαίσθητες χορδές του διεθνούς δικαίου, κομμάτι του οποίου αποτελεί και η ήδη από το 1948 θεσπισμένη καθολική απαγόρευση των Βασανιστηρίων του άρ. 5 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ. Αυτή την απαγόρευση η Βρετανική Αυτοκρατορία φρόντισε να παραβιάσει κατάφωρα και κατ’ επανάληψη…