Το τελευταίο σάλτο του Νιζίνσκι –

Ο σωματικός κόσμος ήταν απομονωμένος επί αιώνες από τον φανατισμό της ηθικής. Ο κόσμος του Νιζίνσκι, παρότι στιγματίστηκε σε κάποια φάση της ζωής του σαν κάτι ζωώδες, είχε πάντοτε τη δυνατότητα να συνεργάζεται στενά με τον άλλο κόσμο. Το σώμα, κάνοντας αισθητό ένα συγκινησιακό γεγονός, με τη ρυθμική του μετάφραση, μπορεί να γίνει, αν και είναι τόσο απτό, τόσο υλικό και τόσο συγκεκριμένο, ο πιο ασφαλής ερμηνευτής του αφηρημένου.